Відавы эпітэт атрымаў ад старажытнага кельцкага паселішча Віндабона, цяпер вядомае як Вена, сталіца Аўстрыі. Назва адлюстроўвае геаграфічную сувязь віду з рэгіёнам, дзе ён упершыню апісаны. Аднак, цяпер від класіфікуецца як Caucasotachea vindobonensis, бо малекулярныя даследаванні паказалі, што ён не мае цеснай сувязі з родам Cepaea.
Ракавіна шарападобна-ваўчкападобная, з больш высокім, амаль канічным завітком, складзена 5-5,5 выпуклымі абаротамі. Апошні абарот крыху шырэйшы за перадапошні, да вусця моцна і крута, але не раптоўна, апушчаны. Афарбоўка белая ці шэрая, часам з жаўтаватым або карычневым адценнем. Рысунак амаль заўсёды ўтвораны 5 стужкамі: 1-я і 2-я стужкі вузкія і святлейшыя за астатнія (2-я часта вельмі вузкая ці яе няма); астатнія тры стужкі шырокія; самая шырокая стужка размяшчаецца на сярэдзіне ніжняга боку апошняга абароту[1].
Адметна, што для гэтага віду характэрны поліхраматызм — існаванне некалькіх каляровых разнавіднасцяў, у гэтым выпадку двух. Вылучаюць нармальную форму (пяць цёмных палос на светлым фоне ракавіны і цёмная нага) і форма pallescens (пяць светла-карычневых палос і светлая нага). Часцей за ўсё ў адной папуляцыі сустракаюцца асобіны і з той, і з другога формай.
